အပိုင္း (၁)။ ။
"ေဟ့၊ ေကာင္ေရး ရာဦး။"
ေကာင္မေလးကလွမ္းေခၚတယ္။ ေကာင္ေလးလွည့္ၾကည့္တယ္။
ေကာင္မေလးကိုၿမင္ေတာ့မ်က္ႏွာနီသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ေကာင္မေလးေနာက္ကတီးတိုး
"ေဟ့၊ ေကာင္ေရး ရာဦး။"
ေကာင္မေလးကလွမ္းေခၚတယ္။ ေကာင္ေလးလွည့္ၾကည့္တယ္။
ေကာင္မေလးကိုၿမင္ေတာ့မ်က္ႏွာနီသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ေကာင္မေလးေနာက္ကတီးတိုး
တီးတိုးလုပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၿမင္ေတာ့တြန္႔သြားေလတယ္။
မလႈပ္မယွက္နဲ႔ေနရာမွာပဲေက်ာက္ရုပ္လိုရပ္ေနမိတယ္။
"ေကာင္ေရးရဲ႕၊ ငါေထာ္ေနတယ္ေရ။ ရာပါဦးဆို။"
ေကာင္မေလးကစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲၿဗဳန္းဆိုေကာင္ေလးအနားေရာက္လာတယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲေခၚသြားေတာ့ေကာင္ေလးခမ်ာဆုတ္ကန္ဆုတ္ကန္နဲ႔ပါသြားရွာေလတယ္။
"နင္ဘာဖစ္ေနတာရဲဟ။ ဘာရို႕အဲဒီေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနရတာလဲ။" ေကာင္မေလးကေမးတယ္။
ေကာင္ေလးမေၿဖပါ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ၿပီးေၿမၾကီးကိုသာငံု႔ၾကည့္ေနတယ္။
ေကာင္မေလးကတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး
"ဘာရဲဟ။ နာ့ရုပ္ကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလို႔လား။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းကိုက္ကာေခါင္းခါတယ္။
"ဒါနဲ႔မ်ား...နာနင္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းရုပ္ခ်င္ရို႕၊ ရတယ္မရား။"
ေကာင္မေလးကရႊင္ရႊင္ပ်ပ်နဲ႔ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးဆတ္ခနဲတုန္လႈပ္သြားတယ္။
ၿပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ေကာင္မေလးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးဘာသံမွေတာ့ထြက္မလာဘူး။
"နင္..နင္ရက္မခံဘူးရားဟင္။ နာနဲ႔သူငယ္ခ်င္းမလုပ္ခ်င္ဘူးရား။"
ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကတၿဖည္းၿဖည္းမဲ့လာတယ္။
"ေၿပာေရ၊ေကာင္ေရးရဲ႕....ဟင္"
ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲလႈပ္ၿပီးေမးေပမယ့္ေကာင္ေလးဘက္ကတံု႔ၿပန္မႈမလာဘူး။
ေကာင္မေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကမေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ
"လာပါ ေကာင္မေလးရယ္။
နင့္ဘက္ကဒီေလာက္ေတာင္ေၿပာေနတာကိုသူကဂရုမစိုက္ပံုေထာက္ေတာ့အ-ေနလို႔လားမွမသိတာ။"
ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာအေရာင္တစ္မ်ဴိးၿဖတ္သြားတာကိုေကာင္မေလးသတိထားလိုက္မိတယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕စူးရွတဲ့မ်က္လံုးေတြကေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းဆီေရာက္သြားတယ္။
ၿပီးေတာ့ဘာမွမေၿပာဘဲလွည့္ထြက္သြားေလေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးေတာင္တားခ်ိန္မရလိုက္ဘူး။
ေကာင္မေလးကတစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး
"နင္တုိ႔နဲ႔နာဒီေန႔မေဆာ့ေတာ့ဘူး။နင္တုိ႔ၿပန္ေတာ့။"
ေကာင္မေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေက်နပ္ပံုမေပၚေပမယ့္ေကာင္မေလးကိုဘယ္သူမွမလြန္ဆန္ရဲၾကဘူး။
အသီးသီးၿပန္သြားၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ "ေကာင္ေရးေရ၊ေကာင္ေရးေရ
နာေထာ္ေနတာၾကားရား။ ၾကားရင္ၿပန္ထူးပါ။ ေကာင္ေရးေရ..."
ေကာင္မေလးကရြာကိုပတ္ၿပီးလိုက္ရွာတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ပင္လယ္ေဘးနားသဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုေတြ႕သြားေလတယ္။
၀မ္းသာအားရနဲ႔ေၿပးသြားၿပီး
"ဟိတ္.."
ေကာင္ေလးလန္႔သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္သူ႔ကိုေခၚတဲ့သူကေကာင္မေလးမွန္းသိသြားေတာ့ထၿပီထြက္သြားဖို႔ၿပင္တယ္။
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးရဲ႕အက်ီက္ုိမလႊတ္တမ္းဆြဲထားေလတယ္။
"နင္ဘာမွအားငယ္စရာမလိုဘူး၊ေကာင္ေရးရဲ႕၊နင္ဘာရို႕နာနဲ႔စကားမၿပာတာရဲဆိုတာနာသိတယ္။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုအ့ံၾသၾကည့္နဲ႔ၾကည့္တယ္။
ေကာင္မေလးဆက္ေၿပာတယ္။ "ဘာရို႕ရဲဆိုေတာ့နင္ကစကားမေၿပာတတ္ရို႕ေပါ့။ဟုတ္တယ္မရား။"
ေကာင္ေလးကေခါင္းငံု႔ေနတယ္။
"ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္နာနင္နဲ႔ခင္ခ်င္တယ္။နင္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းရုပ္ခ်င္တယ္။ငါနင့္ကိုအထင္လည္းမေသးဘူး။တစ္ၿခားဘယ္သူမွနင္နဲ႔မေပါင္းေတာင္နာနင္နဲ႔ေပါင္းမယ္။
ကဲ..နာ့ကိုသူငယ္ခ်င္းအၿဖစ္ရက္ခံမယ္မဟုတ္ရား။"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာၿပံဳးလာတယ္။
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး၀မ္းသာအားရနဲ႔ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။
"ေဟး....ကဲ..နာတို႔အခုသြားေဆာ့ရေအာင္....."
ရုတ္ခနဲေၿပးထြက္သြားတဲ့ေကာင္မေလးေနာက္ကိုေကာင္ေလးအေၿပးကေလးလိုက္သြားမိေလတယ္။
အပိုင္း(၂)။ ။
"ေကာင္ေလးေရ၊လာဦး" ေကာင္မေလးကလွမ္းေခၚတယ္။
ေကာင္ေလးကခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ၿပီး
မလႈပ္မယွက္နဲ႔ေနရာမွာပဲေက်ာက္ရုပ္လိုရပ္ေနမိတယ္။
"ေကာင္ေရးရဲ႕၊ ငါေထာ္ေနတယ္ေရ။ ရာပါဦးဆို။"
ေကာင္မေလးကစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲၿဗဳန္းဆိုေကာင္ေလးအနားေရာက္လာတယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲေခၚသြားေတာ့ေကာင္ေလးခမ်ာဆုတ္ကန္ဆုတ္ကန္နဲ႔ပါသြားရွာေလတယ္။
"နင္ဘာဖစ္ေနတာရဲဟ။ ဘာရို႕အဲဒီေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနရတာလဲ။" ေကာင္မေလးကေမးတယ္။
ေကာင္ေလးမေၿဖပါ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ၿပီးေၿမၾကီးကိုသာငံု႔ၾကည့္ေနတယ္။
ေကာင္မေလးကတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး
"ဘာရဲဟ။ နာ့ရုပ္ကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလို႔လား။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းကိုက္ကာေခါင္းခါတယ္။
"ဒါနဲ႔မ်ား...နာနင္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းရုပ္ခ်င္ရို႕၊ ရတယ္မရား။"
ေကာင္မေလးကရႊင္ရႊင္ပ်ပ်နဲ႔ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးဆတ္ခနဲတုန္လႈပ္သြားတယ္။
ၿပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ေကာင္မေလးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးဘာသံမွေတာ့ထြက္မလာဘူး။
"နင္..နင္ရက္မခံဘူးရားဟင္။ နာနဲ႔သူငယ္ခ်င္းမလုပ္ခ်င္ဘူးရား။"
ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကတၿဖည္းၿဖည္းမဲ့လာတယ္။
"ေၿပာေရ၊ေကာင္ေရးရဲ႕....ဟင္"
ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲလႈပ္ၿပီးေမးေပမယ့္ေကာင္ေလးဘက္ကတံု႔ၿပန္မႈမလာဘူး။
ေကာင္မေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကမေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ
"လာပါ ေကာင္မေလးရယ္။
နင့္ဘက္ကဒီေလာက္ေတာင္ေၿပာေနတာကိုသူကဂရုမစိုက္ပံုေထာက္ေတာ့အ-ေနလို႔လားမွမသိတာ။"
ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာအေရာင္တစ္မ်ဴိးၿဖတ္သြားတာကိုေကာင္မေလးသတိထားလိုက္မိတယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕စူးရွတဲ့မ်က္လံုးေတြကေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းဆီေရာက္သြားတယ္။
ၿပီးေတာ့ဘာမွမေၿပာဘဲလွည့္ထြက္သြားေလေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးေတာင္တားခ်ိန္မရလိုက္ဘူး။
ေကာင္မေလးကတစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး
"နင္တုိ႔နဲ႔နာဒီေန႔မေဆာ့ေတာ့ဘူး။နင္တုိ႔ၿပန္ေတာ့။"
ေကာင္မေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေက်နပ္ပံုမေပၚေပမယ့္ေကာင္မေလးကိုဘယ္သူမွမလြန္ဆန္ရဲၾကဘူး။
အသီးသီးၿပန္သြားၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ "ေကာင္ေရးေရ၊ေကာင္ေရးေရ
နာေထာ္ေနတာၾကားရား။ ၾကားရင္ၿပန္ထူးပါ။ ေကာင္ေရးေရ..."
ေကာင္မေလးကရြာကိုပတ္ၿပီးလိုက္ရွာတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ပင္လယ္ေဘးနားသဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုေတြ႕သြားေလတယ္။
၀မ္းသာအားရနဲ႔ေၿပးသြားၿပီး
"ဟိတ္.."
ေကာင္ေလးလန္႔သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္သူ႔ကိုေခၚတဲ့သူကေကာင္မေလးမွန္းသိသြားေတာ့ထၿပီထြက္သြားဖို႔ၿပင္တယ္။
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးရဲ႕အက်ီက္ုိမလႊတ္တမ္းဆြဲထားေလတယ္။
"နင္ဘာမွအားငယ္စရာမလိုဘူး၊ေကာင္ေရးရဲ႕၊နင္ဘာရို႕နာနဲ႔စကားမၿပာတာရဲဆိုတာနာသိတယ္။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုအ့ံၾသၾကည့္နဲ႔ၾကည့္တယ္။
ေကာင္မေလးဆက္ေၿပာတယ္။ "ဘာရို႕ရဲဆိုေတာ့နင္ကစကားမေၿပာတတ္ရို႕ေပါ့။ဟုတ္တယ္မရား။"
ေကာင္ေလးကေခါင္းငံု႔ေနတယ္။
"ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္နာနင္နဲ႔ခင္ခ်င္တယ္။နင္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းရုပ္ခ်င္တယ္။ငါနင့္ကိုအထင္လည္းမေသးဘူး။တစ္ၿခားဘယ္သူမွနင္နဲ႔မေပါင္းေတာင္နာနင္နဲ႔ေပါင္းမယ္။
ကဲ..နာ့ကိုသူငယ္ခ်င္းအၿဖစ္ရက္ခံမယ္မဟုတ္ရား။"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာၿပံဳးလာတယ္။
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး၀မ္းသာအားရနဲ႔ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။
"ေဟး....ကဲ..နာတို႔အခုသြားေဆာ့ရေအာင္....."
ရုတ္ခနဲေၿပးထြက္သြားတဲ့ေကာင္မေလးေနာက္ကိုေကာင္ေလးအေၿပးကေလးလိုက္သြားမိေလတယ္။
အပိုင္း(၂)။ ။
"ေကာင္ေလးေရ၊လာဦး" ေကာင္မေလးကလွမ္းေခၚတယ္။
ေကာင္ေလးကခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ၿပီး
ေခါင္းခါတယ္။
"ဟာ၊လာပါဦးဆို။" က်စ္ဆံၿမီးတင္းတင္းက်စ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးကႏႈတ္ခမ္းစူေနတယ္။
"နင့္ကိုပန္းသီးေကၽြးမလုိ႔။နင္မစားရင္ေန..ငါပဲစားပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။"
ေကာင္မေလးကေနာက္လွည့္ၿပီးဒန္းမွာသြားထိုင္တယ္။
ပန္းသီးကိုေကာင္ေလးၿမင္ေအာင္ၿပၿပီးကိုက္စားမလို႔ဟန္ၿပင္လိုက္တယ္။
"အမယ္ေလး...ဟယ္..လန္႔လိုက္တာ..ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ၿမန္တယ္။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားၿဗဳန္းစားၾကီးေရာက္လာတယ္။
ေကာင္မေလးကရယ္ၿပီးေကာင္ေလးကိုပန္းသီးလွမ္းေပးလုိက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ေကာင္ေလးကေခါင္းခါတယ္။ ေကာင္မေလးဘက္ၿပန္ေပးတယ္။
"ဟင္၊နင္ကဒါစားခ်င္လို႔လာတာမဟုတ္ဘူးလား။"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာတည္သြားတယ္။ လက္ကအမူအရာနဲ႔လုပ္ၿပတယ္။
(နင္ကငါဒါစားခ်င္ေနတယ္ထင္လို႔လား။)
"ဟာ...နင္ကလည္း.."
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားကထသြားတယ္။
"ဟ၊ေကာင္ေလးရ၊စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔ဟာ။ငါကနင့္ကိုစတာပါ။ေမေမေပးထားတာငါေတာင္မစားရက္လို႔နင့္ကိုလာေကၽြးတာပါ။နင္စိတ္ညစ္ရင္ငါလည္းမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာသိသားနဲ႔ဟာ.."
ေကာင္ေလးကသူ႔ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ထိုးဖြလိုက္ၿပီးေကာင္မေလးကိုလွည့္ၾကည့္တယ္။
(နင္တကယ္ေၿပာတာလား။)
"ဟ..တကယ္ေၿပာတာ။လာ..ဒီနားလာထိုင္.."
ေကာင္ေလးလာထိုင္တယ္။ ေကာင္မေလးကပန္းသီးကိုေပးတယ္။ ေကာင္ေလးမယူၿပန္ဘူး။
"ဒီတစ္ေခါက္ဘာၿဖစ္ၿပန္တာလဲ...ေကာင္ေလးရ။ ယူပါ။"
(နင္ပဲစားပါ။)
"ဟင့္အင္း...နင့္ကိုစားေစခ်င္လို႔ပါ။"
(နင္စားပါ။ နင္စားတာငါထိုင္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔)
"ဟာ...ငါလည္းနင္စားတာထိုင္ၾကည့္မလုိ႔"
သူတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္ၾကတယ္။
"ဟားဟား...ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။"
(ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။)
မထင္မွတ္ဘဲေကာင္မေလးရဲ႕စကားသံနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္အမူအရာကထပ္သြားတယ္။
သူတို႔ရယ္ၾကၿပန္တယ္။
"နင္သိလား၊ေကာင္ေလးရ။ နင္ကငါ့စိတ္ကိုနားအလည္ဆံုးပဲ။"
(နင္ေရာပဲ၊ ေကာင္မေလးေရ။)
ေကာင္မေလးကအားရပါးရၿပံဳးလိုက္ၿပီး "ငါတို႔တသက္လံုးအတူတူေနသြားၾကမယ္ေလ။
တသက္လံုးမခြဲေၾကးေနာ္။"
ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြၿမန္လာတယ္။မ်က္ႏွာမွာရႊင္ပ်တဲ့ပံုေပၚလာေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းပဲၿပန္ညိႈးက်သြားတယ္။
ေခါင္းကိုတစ္ဖက္လွည့္ၿပီးၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ေကာင္မေလးရယ္လို႔ေတြးေနမိတယ္။
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးပုခံုးကိုတိုက္လိုက္ၿပီး
"ဘာလဲ...ၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနတယ္မဟုတ္လား"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ၿဖစ္သြားတယ္။ေကာင္မေလးကဆက္ေၿပာတယ္။
"ေဟာ..ေဟာ..နင္ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲလို႔ေတြးေနၿပန္ၿပီ။"
ေကာင္ေလးခမ်ာဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးကတသိမ့္သိမ္ရယ္တယ္။
"ဟားဟား....နင့္မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ငါသိပါတယ္ဟာ။
ကဲ...ငါသက္ေသၿပမယ္ေလ။"
(ဘယ္လိုၿပမွာလဲ။)
"အင္း...ဒါေတာ့........." ေကာင္မေလးကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေတြးေနေလတယ္။
"ဘယ္လိုၿပရမလဲဆိုေတာ့.....အင္း..."
(ထားလိုက္ပါဟာ။ ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ပတ္ငါ့ေမြးေန႔ေနာ္။ နင္မွတ္မိရဲ႕လား။)
ေကာင္ေလးကစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တယ္။
"ဟာ....မွတ္မိတာေပါ့။ ငါကဘာလို႔ေမ့ရမွာလဲ။ ကဲ....ေၿပာ....ဘာလိုခ်င္လဲ။"
ေကာင္ေလးကၿပံဳးၿပီေခါင္းခါတယ္။
"ေၿပာပါဟ။ နင္လိုခ်င္တာငါေပးပါ့မယ္။ ၁၅ႏွစ္ၿပည့္ဆိုေတာ့......."
(နင္နဲ႔ငါန႔ဲခင္တာရွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ေနာ္။)
"ေအးေလ။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ...." ေကာင္မေလးကစိတ္ရႈပ္သြားဟန္နဲ႔ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးေခါင္းခါၿပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့
(တကယ္ဆိုရင္ငါလိုခ်င္တာတစ္ခုရွိတယ္။)
"ဟာ...ေၿပာေလဟာ..နင္ကလည္းအေစာၾကီးကတည္းကမေၿပာဘူး။"
(ခုနကမွလိုခ်င္သြားတာ။)
"ေၿပာ...ဘာလဲ။ ပစၥည္းလား။ စာအုပ္လား။ ငါ၀ယ္ေပးမွာေပါ့။"
ေကာင္ေလးကသက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး
(ငါလိုခ်င္တာနင္၀ယ္ေပးလို႔မရဘူး။)
"ဟင္...."
(ဒါေပမယ့္နင္ပဲၿဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တယ္။)
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
(အဲဒါက ငါ့ေမြးေန႔တစ္ေန႔လံုးနင္ငါနဲ႔အတူရွိေနပါ့မယ္ဆိုတဲ႔ကတိပဲ။)
ေကာင္မေလးအံ့ၾသသြားတယ္။ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒါမ်ား ေကာင္ေလးရယ္။ ငါရွိမွာေပါ့။ ငါရွိရမွာေပါ့။"
(ကတိေပးမလား။)
"ေအး..ေပးတယ္။ လံုး၀ေပးတယ္။"
ေကာင္ေလးေပ်ာ္သြားေလတယ္။
"ကဲ.....ကဲ....ေမွာင္ၿပီ။ ငါၿပန္ရေတာ့မယ္။"
(ေအးပါ။...)
"တာ့တာ့၊ ေကာင္ေလးေရ။"
ေကာင္ေလးလည္းလက္ၿပန္ၿပလိုက္တယ္။
"ဟာ၊လာပါဦးဆို။" က်စ္ဆံၿမီးတင္းတင္းက်စ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးကႏႈတ္ခမ္းစူေနတယ္။
"နင့္ကိုပန္းသီးေကၽြးမလုိ႔။နင္မစားရင္ေန..ငါပဲစားပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။"
ေကာင္မေလးကေနာက္လွည့္ၿပီးဒန္းမွာသြားထိုင္တယ္။
ပန္းသီးကိုေကာင္ေလးၿမင္ေအာင္ၿပၿပီးကိုက္စားမလို႔ဟန္ၿပင္လိုက္တယ္။
"အမယ္ေလး...ဟယ္..လန္႔လိုက္တာ..ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ၿမန္တယ္။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားၿဗဳန္းစားၾကီးေရာက္လာတယ္။
ေကာင္မေလးကရယ္ၿပီးေကာင္ေလးကိုပန္းသီးလွမ္းေပးလုိက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ေကာင္ေလးကေခါင္းခါတယ္။ ေကာင္မေလးဘက္ၿပန္ေပးတယ္။
"ဟင္၊နင္ကဒါစားခ်င္လို႔လာတာမဟုတ္ဘူးလား။"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာတည္သြားတယ္။ လက္ကအမူအရာနဲ႔လုပ္ၿပတယ္။
(နင္ကငါဒါစားခ်င္ေနတယ္ထင္လို႔လား။)
"ဟာ...နင္ကလည္း.."
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားကထသြားတယ္။
"ဟ၊ေကာင္ေလးရ၊စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔ဟာ။ငါကနင့္ကိုစတာပါ။ေမေမေပးထားတာငါေတာင္မစားရက္လို႔နင့္ကိုလာေကၽြးတာပါ။နင္စိတ္ညစ္ရင္ငါလည္းမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာသိသားနဲ႔ဟာ.."
ေကာင္ေလးကသူ႔ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ထိုးဖြလိုက္ၿပီးေကာင္မေလးကိုလွည့္ၾကည့္တယ္။
(နင္တကယ္ေၿပာတာလား။)
"ဟ..တကယ္ေၿပာတာ။လာ..ဒီနားလာထိုင္.."
ေကာင္ေလးလာထိုင္တယ္။ ေကာင္မေလးကပန္းသီးကိုေပးတယ္။ ေကာင္ေလးမယူၿပန္ဘူး။
"ဒီတစ္ေခါက္ဘာၿဖစ္ၿပန္တာလဲ...ေကာင္ေလးရ။ ယူပါ။"
(နင္ပဲစားပါ။)
"ဟင့္အင္း...နင့္ကိုစားေစခ်င္လို႔ပါ။"
(နင္စားပါ။ နင္စားတာငါထိုင္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔)
"ဟာ...ငါလည္းနင္စားတာထိုင္ၾကည့္မလုိ႔"
သူတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္ၾကတယ္။
"ဟားဟား...ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။"
(ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။)
မထင္မွတ္ဘဲေကာင္မေလးရဲ႕စကားသံနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္အမူအရာကထပ္သြားတယ္။
သူတို႔ရယ္ၾကၿပန္တယ္။
"နင္သိလား၊ေကာင္ေလးရ။ နင္ကငါ့စိတ္ကိုနားအလည္ဆံုးပဲ။"
(နင္ေရာပဲ၊ ေကာင္မေလးေရ။)
ေကာင္မေလးကအားရပါးရၿပံဳးလိုက္ၿပီး "ငါတို႔တသက္လံုးအတူတူေနသြားၾကမယ္ေလ။
တသက္လံုးမခြဲေၾကးေနာ္။"
ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြၿမန္လာတယ္။မ်က္ႏွာမွာရႊင္ပ်တဲ့ပံုေပၚလာေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းပဲၿပန္ညိႈးက်သြားတယ္။
ေခါင္းကိုတစ္ဖက္လွည့္ၿပီးၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ေကာင္မေလးရယ္လို႔ေတြးေနမိတယ္။
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးပုခံုးကိုတိုက္လိုက္ၿပီး
"ဘာလဲ...ၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနတယ္မဟုတ္လား"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ၿဖစ္သြားတယ္။ေကာင္မေလးကဆက္ေၿပာတယ္။
"ေဟာ..ေဟာ..နင္ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲလို႔ေတြးေနၿပန္ၿပီ။"
ေကာင္ေလးခမ်ာဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးကတသိမ့္သိမ္ရယ္တယ္။
"ဟားဟား....နင့္မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ငါသိပါတယ္ဟာ။
ကဲ...ငါသက္ေသၿပမယ္ေလ။"
(ဘယ္လိုၿပမွာလဲ။)
"အင္း...ဒါေတာ့........." ေကာင္မေလးကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေတြးေနေလတယ္။
"ဘယ္လိုၿပရမလဲဆိုေတာ့.....အင္း..."
(ထားလိုက္ပါဟာ။ ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ပတ္ငါ့ေမြးေန႔ေနာ္။ နင္မွတ္မိရဲ႕လား။)
ေကာင္ေလးကစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တယ္။
"ဟာ....မွတ္မိတာေပါ့။ ငါကဘာလို႔ေမ့ရမွာလဲ။ ကဲ....ေၿပာ....ဘာလိုခ်င္လဲ။"
ေကာင္ေလးကၿပံဳးၿပီေခါင္းခါတယ္။
"ေၿပာပါဟ။ နင္လိုခ်င္တာငါေပးပါ့မယ္။ ၁၅ႏွစ္ၿပည့္ဆိုေတာ့......."
(နင္နဲ႔ငါန႔ဲခင္တာရွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ေနာ္။)
"ေအးေလ။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ...." ေကာင္မေလးကစိတ္ရႈပ္သြားဟန္နဲ႔ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးေခါင္းခါၿပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့
(တကယ္ဆိုရင္ငါလိုခ်င္တာတစ္ခုရွိတယ္။)
"ဟာ...ေၿပာေလဟာ..နင္ကလည္းအေစာၾကီးကတည္းကမေၿပာဘူး။"
(ခုနကမွလိုခ်င္သြားတာ။)
"ေၿပာ...ဘာလဲ။ ပစၥည္းလား။ စာအုပ္လား။ ငါ၀ယ္ေပးမွာေပါ့။"
ေကာင္ေလးကသက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး
(ငါလိုခ်င္တာနင္၀ယ္ေပးလို႔မရဘူး။)
"ဟင္...."
(ဒါေပမယ့္နင္ပဲၿဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တယ္။)
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
(အဲဒါက ငါ့ေမြးေန႔တစ္ေန႔လံုးနင္ငါနဲ႔အတူရွိေနပါ့မယ္ဆိုတဲ႔ကတိပဲ။)
ေကာင္မေလးအံ့ၾသသြားတယ္။ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒါမ်ား ေကာင္ေလးရယ္။ ငါရွိမွာေပါ့။ ငါရွိရမွာေပါ့။"
(ကတိေပးမလား။)
"ေအး..ေပးတယ္။ လံုး၀ေပးတယ္။"
ေကာင္ေလးေပ်ာ္သြားေလတယ္။
"ကဲ.....ကဲ....ေမွာင္ၿပီ။ ငါၿပန္ရေတာ့မယ္။"
(ေအးပါ။...)
"တာ့တာ့၊ ေကာင္ေလးေရ။"
ေကာင္ေလးလည္းလက္ၿပန္ၿပလိုက္တယ္။
"ေကာင္ေလးေရ၊လာဦး" ေကာင္မေလးကလွမ္းေခၚတယ္။
ေကာင္ေလးကခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ၿပီး
ေခါင္းခါတယ္။
"ဟာ၊လာပါဦးဆို။" က်စ္ဆံၿမီးတင္းတင္းက်စ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးကႏႈတ္ခမ္းစူေနတယ္။
"နင့္ကိုပန္းသီးေကၽြးမလုိ႔။နင္မစားရင္ေန..ငါပဲစားပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။"
ေကာင္မေလးကေနာက္လွည့္ၿပီးဒန္းမွာသြားထိုင္တယ္။
ပန္းသီးကိုေကာင္ေလးၿမင္ေအာင္ၿပၿပီးကိုက္စားမလို႔ဟန္ၿပင္လိုက္တယ္။
"အမယ္ေလး...ဟယ္..လန္႔လိုက္တာ..ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ၿမန္တယ္။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားၿဗဳန္းစားၾကီးေရာက္လာတယ္။
ေကာင္မေလးကရယ္ၿပီးေကာင္ေလးကိုပန္းသီးလွမ္းေပးလုိက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ေကာင္ေလးကေခါင္းခါတယ္။ ေကာင္မေလးဘက္ၿပန္ေပးတယ္။
"ဟင္၊နင္ကဒါစားခ်င္လို႔လာတာမဟုတ္ဘူးလား။"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာတည္သြားတယ္။ လက္ကအမူအရာနဲ႔လုပ္ၿပတယ္။
(နင္ကငါဒါစားခ်င္ေနတယ္ထင္လို႔လား။)
"ဟာ...နင္ကလည္း.."
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားကထသြားတယ္။
"ဟ၊ေကာင္ေလးရ၊စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔ဟာ။ငါကနင့္ကိုစတာပါ။ေမေမေပးထားတာငါေတာင္မစားရက္လို႔နင့္ကိုလာေကၽြးတာပါ။နင္စိတ္ညစ္ရင္ငါလည္းမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာသိသားနဲ႔ဟာ.."
ေကာင္ေလးကသူ႔ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ထိုးဖြလိုက္ၿပီးေကာင္မေလးကိုလွည့္ၾကည့္တယ္။
(နင္တကယ္ေၿပာတာလား။)
"ဟ..တကယ္ေၿပာတာ။လာ..ဒီနားလာထိုင္.."
ေကာင္ေလးလာထိုင္တယ္။ ေကာင္မေလးကပန္းသီးကိုေပးတယ္။ ေကာင္ေလးမယူၿပန္ဘူး။
"ဒီတစ္ေခါက္ဘာၿဖစ္ၿပန္တာလဲ...ေကာင္ေလးရ။ ယူပါ။"
(နင္ပဲစားပါ။)
"ဟင့္အင္း...နင့္ကိုစားေစခ်င္လို႔ပါ။"
(နင္စားပါ။ နင္စားတာငါထိုင္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔)
"ဟာ...ငါလည္းနင္စားတာထိုင္ၾကည့္မလုိ႔"
သူတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္ၾကတယ္။
"ဟားဟား...ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။"
(ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။)
မထင္မွတ္ဘဲေကာင္မေလးရဲ႕စကားသံနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္အမူအရာကထပ္သြားတယ္။
သူတို႔ရယ္ၾကၿပန္တယ္။
"နင္သိလား၊ေကာင္ေလးရ။ နင္ကငါ့စိတ္ကိုနားအလည္ဆံုးပဲ။"
(နင္ေရာပဲ၊ ေကာင္မေလးေရ။)
ေကာင္မေလးကအားရပါးရၿပံဳးလိုက္ၿပီး "ငါတို႔တသက္လံုးအတူတူေနသြားၾကမယ္ေလ။
တသက္လံုးမခြဲေၾကးေနာ္။"
ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြၿမန္လာတယ္။မ်က္ႏွာမွာရႊင္ပ်တဲ့ပံုေပၚလာေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းပဲၿပန္ညိႈးက်သြားတယ္။
ေခါင္းကိုတစ္ဖက္လွည့္ၿပီးၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ေကာင္မေလးရယ္လို႔ေတြးေနမိတယ္။
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးပုခံုးကိုတိုက္လိုက္ၿပီး
"ဘာလဲ...ၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနတယ္မဟုတ္လား"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ၿဖစ္သြားတယ္။ေကာင္မေလးကဆက္ေၿပာတယ္။
"ေဟာ..ေဟာ..နင္ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲလို႔ေတြးေနၿပန္ၿပီ။"
ေကာင္ေလးခမ်ာဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးကတသိမ့္သိမ္ရယ္တယ္။
"ဟားဟား....နင့္မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ငါသိပါတယ္ဟာ။
ကဲ...ငါသက္ေသၿပမယ္ေလ။"
(ဘယ္လိုၿပမွာလဲ။)
"အင္း...ဒါေတာ့........." ေကာင္မေလးကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေတြးေနေလတယ္။
"ဘယ္လိုၿပရမလဲဆိုေတာ့.....အင္း..."
(ထားလိုက္ပါဟာ။ ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ပတ္ငါ့ေမြးေန႔ေနာ္။ နင္မွတ္မိရဲ႕လား။)
ေကာင္ေလးကစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တယ္။
"ဟာ....မွတ္မိတာေပါ့။ ငါကဘာလို႔ေမ့ရမွာလဲ။ ကဲ....ေၿပာ....ဘာလိုခ်င္လဲ။"
ေကာင္ေလးကၿပံဳးၿပီေခါင္းခါတယ္။
"ေၿပာပါဟ။ နင္လိုခ်င္တာငါေပးပါ့မယ္။ ၁၅ႏွစ္ၿပည့္ဆိုေတာ့......."
(နင္နဲ႔ငါန႔ဲခင္တာရွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ေနာ္။)
"ေအးေလ။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ...." ေကာင္မေလးကစိတ္ရႈပ္သြားဟန္နဲ႔ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးေခါင္းခါၿပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့
(တကယ္ဆိုရင္ငါလိုခ်င္တာတစ္ခုရွိတယ္။)
"ဟာ...ေၿပာေလဟာ..နင္ကလည္းအေစာၾကီးကတည္းကမေၿပာဘူး။"
(ခုနကမွလိုခ်င္သြားတာ။)
"ေၿပာ...ဘာလဲ။ ပစၥည္းလား။ စာအုပ္လား။ ငါ၀ယ္ေပးမွာေပါ့။"
ေကာင္ေလးကသက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး
(ငါလိုခ်င္တာနင္၀ယ္ေပးလို႔မရဘူး။)
"ဟင္...."
(ဒါေပမယ့္နင္ပဲၿဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တယ္။)
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
(အဲဒါက ငါ့ေမြးေန႔တစ္ေန႔လံုးနင္ငါနဲ႔အတူရွိေနပါ့မယ္ဆိုတဲ႔ကတိပဲ။)
ေကာင္မေလးအံ့ၾသသြားတယ္။ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒါမ်ား ေကာင္ေလးရယ္။ ငါရွိမွာေပါ့။ ငါရွိရမွာေပါ့။"
(ကတိေပးမလား။)
"ေအး..ေပးတယ္။ လံုး၀ေပးတယ္။"
ေကာင္ေလးေပ်ာ္သြားေလတယ္။
"ကဲ.....ကဲ....ေမွာင္ၿပီ။ ငါၿပန္ရေတာ့မယ္။"
(ေအးပါ။...)
"တာ့တာ့၊ ေကာင္ေလးေရ။"
ေကာင္ေလးလည္းလက္ၿပန္ၿပလိုက္တယ္။
"ဟာ၊လာပါဦးဆို။" က်စ္ဆံၿမီးတင္းတင္းက်စ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးကႏႈတ္ခမ္းစူေနတယ္။
"နင့္ကိုပန္းသီးေကၽြးမလုိ႔။နင္မစားရင္ေန..ငါပဲစားပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။"
ေကာင္မေလးကေနာက္လွည့္ၿပီးဒန္းမွာသြားထိုင္တယ္။
ပန္းသီးကိုေကာင္ေလးၿမင္ေအာင္ၿပၿပီးကိုက္စားမလို႔ဟန္ၿပင္လိုက္တယ္။
"အမယ္ေလး...ဟယ္..လန္႔လိုက္တာ..ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ၿမန္တယ္။"
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားၿဗဳန္းစားၾကီးေရာက္လာတယ္။
ေကာင္မေလးကရယ္ၿပီးေကာင္ေလးကိုပန္းသီးလွမ္းေပးလုိက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ေကာင္ေလးကေခါင္းခါတယ္။ ေကာင္မေလးဘက္ၿပန္ေပးတယ္။
"ဟင္၊နင္ကဒါစားခ်င္လို႔လာတာမဟုတ္ဘူးလား။"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာတည္သြားတယ္။ လက္ကအမူအရာနဲ႔လုပ္ၿပတယ္။
(နင္ကငါဒါစားခ်င္ေနတယ္ထင္လို႔လား။)
"ဟာ...နင္ကလည္း.."
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးအနားကထသြားတယ္။
"ဟ၊ေကာင္ေလးရ၊စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔ဟာ။ငါကနင့္ကိုစတာပါ။ေမေမေပးထားတာငါေတာင္မစားရက္လို႔နင့္ကိုလာေကၽြးတာပါ။နင္စိတ္ညစ္ရင္ငါလည္းမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာသိသားနဲ႔ဟာ.."
ေကာင္ေလးကသူ႔ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ထိုးဖြလိုက္ၿပီးေကာင္မေလးကိုလွည့္ၾကည့္တယ္။
(နင္တကယ္ေၿပာတာလား။)
"ဟ..တကယ္ေၿပာတာ။လာ..ဒီနားလာထိုင္.."
ေကာင္ေလးလာထိုင္တယ္။ ေကာင္မေလးကပန္းသီးကိုေပးတယ္။ ေကာင္ေလးမယူၿပန္ဘူး။
"ဒီတစ္ေခါက္ဘာၿဖစ္ၿပန္တာလဲ...ေကာင္ေလးရ။ ယူပါ။"
(နင္ပဲစားပါ။)
"ဟင့္အင္း...နင့္ကိုစားေစခ်င္လို႔ပါ။"
(နင္စားပါ။ နင္စားတာငါထိုင္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔)
"ဟာ...ငါလည္းနင္စားတာထိုင္ၾကည့္မလုိ႔"
သူတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္ၾကတယ္။
"ဟားဟား...ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။"
(ဒါဆိုအတူတူစားရေအာင္။)
မထင္မွတ္ဘဲေကာင္မေလးရဲ႕စကားသံနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္အမူအရာကထပ္သြားတယ္။
သူတို႔ရယ္ၾကၿပန္တယ္။
"နင္သိလား၊ေကာင္ေလးရ။ နင္ကငါ့စိတ္ကိုနားအလည္ဆံုးပဲ။"
(နင္ေရာပဲ၊ ေကာင္မေလးေရ။)
ေကာင္မေလးကအားရပါးရၿပံဳးလိုက္ၿပီး "ငါတို႔တသက္လံုးအတူတူေနသြားၾကမယ္ေလ။
တသက္လံုးမခြဲေၾကးေနာ္။"
ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြၿမန္လာတယ္။မ်က္ႏွာမွာရႊင္ပ်တဲ့ပံုေပၚလာေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းပဲၿပန္ညိႈးက်သြားတယ္။
ေခါင္းကိုတစ္ဖက္လွည့္ၿပီးၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ေကာင္မေလးရယ္လို႔ေတြးေနမိတယ္။
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးပုခံုးကိုတိုက္လိုက္ၿပီး
"ဘာလဲ...ၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနတယ္မဟုတ္လား"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ၿဖစ္သြားတယ္။ေကာင္မေလးကဆက္ေၿပာတယ္။
"ေဟာ..ေဟာ..နင္ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲလို႔ေတြးေနၿပန္ၿပီ။"
ေကာင္ေလးခမ်ာဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးကတသိမ့္သိမ္ရယ္တယ္။
"ဟားဟား....နင့္မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ငါသိပါတယ္ဟာ။
ကဲ...ငါသက္ေသၿပမယ္ေလ။"
(ဘယ္လိုၿပမွာလဲ။)
"အင္း...ဒါေတာ့........." ေကာင္မေလးကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေတြးေနေလတယ္။
"ဘယ္လိုၿပရမလဲဆိုေတာ့.....အင္း..."
(ထားလိုက္ပါဟာ။ ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ပတ္ငါ့ေမြးေန႔ေနာ္။ နင္မွတ္မိရဲ႕လား။)
ေကာင္ေလးကစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တယ္။
"ဟာ....မွတ္မိတာေပါ့။ ငါကဘာလို႔ေမ့ရမွာလဲ။ ကဲ....ေၿပာ....ဘာလိုခ်င္လဲ။"
ေကာင္ေလးကၿပံဳးၿပီေခါင္းခါတယ္။
"ေၿပာပါဟ။ နင္လိုခ်င္တာငါေပးပါ့မယ္။ ၁၅ႏွစ္ၿပည့္ဆိုေတာ့......."
(နင္နဲ႔ငါန႔ဲခင္တာရွစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ေနာ္။)
"ေအးေလ။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ...." ေကာင္မေလးကစိတ္ရႈပ္သြားဟန္နဲ႔ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးေခါင္းခါၿပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့
(တကယ္ဆိုရင္ငါလိုခ်င္တာတစ္ခုရွိတယ္။)
"ဟာ...ေၿပာေလဟာ..နင္ကလည္းအေစာၾကီးကတည္းကမေၿပာဘူး။"
(ခုနကမွလိုခ်င္သြားတာ။)
"ေၿပာ...ဘာလဲ။ ပစၥည္းလား။ စာအုပ္လား။ ငါ၀ယ္ေပးမွာေပါ့။"
ေကာင္ေလးကသက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး
(ငါလိုခ်င္တာနင္၀ယ္ေပးလို႔မရဘူး။)
"ဟင္...."
(ဒါေပမယ့္နင္ပဲၿဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တယ္။)
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
(အဲဒါက ငါ့ေမြးေန႔တစ္ေန႔လံုးနင္ငါနဲ႔အတူရွိေနပါ့မယ္ဆိုတဲ႔ကတိပဲ။)
ေကာင္မေလးအံ့ၾသသြားတယ္။ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒါမ်ား ေကာင္ေလးရယ္။ ငါရွိမွာေပါ့။ ငါရွိရမွာေပါ့။"
(ကတိေပးမလား။)
"ေအး..ေပးတယ္။ လံုး၀ေပးတယ္။"
ေကာင္ေလးေပ်ာ္သြားေလတယ္။
"ကဲ.....ကဲ....ေမွာင္ၿပီ။ ငါၿပန္ရေတာ့မယ္။"
(ေအးပါ။...)
"တာ့တာ့၊ ေကာင္ေလးေရ။"
ေကာင္ေလးလည္းလက္ၿပန္ၿပလိုက္တယ္။
No comments:
Post a Comment